Słowniczek

A:
anglezowanie- podnoszenie się jeźdźca w górę i opadanie z powrotem na siodło zgodnie z wybijaniem kłusa; gdy zewnętrzna łopatka konia cofa się (koń stąpa na zewnętrznej nodze) jeździec powinien usiąść w siodło, gdy łopatka przesuwa się do przodu (koń stąpa na wewnętrznej nodze) - wstać. Mówimy wtedy o anglezowaniu ,,na dobrą nogę".
B:
barowanie- trenowanie konia polegające na wyrządzaniu mu krzywdy drągami, tak, aby nauczył się szanować przeszkody i czysto skakał. Jest to bardzo niekorzystne dla jego psychiki i może wywołać trudne do odwrócenia zmiany. Zakazane przez Międzynarodową Federację Jeździecką jako przykład okrucieństwa wobec konia.
bilardowanie- wadliwy wykrok konia polegający na wyrzucaniu na zewnątrz kończyn przednich w ruchu
bryczesy- spodnie przystosowane do jazdy konnej, wykonane z przylegającego materiału. Mogą być wzmacniane sztywniejszym materiałem na łydkach (półleje) lub od łydek po pośladki (pełne leje).
C:
chomonto- element uprzęży konia przekładany przez szyję. Zakładane jako pierwsze pozwala na zapięcie pozostałych części uprzęży, aby można było przyczepić bryczkę bądź sanie.
ciąg- wielośladowy chód boczny konia polegający na poruszaniu się do przodu i w bok (na ukos). Element ujeżdżenia, można go wykonać w każdym chodzie.
czaprak- inaczej potnik; materiałowa podkładka pod siodło wchłaniająca pot i chroniąca sierść konia przed obtarciem od siodła.
czworobok- plac o wymiarach 20 x 40 m bądź 20 x 60 m przeznaczony do konkurencji ujeżdżenia.
D:
dutka- pętla ze sznurka, która po założeniu na górną wargę konia, skręceniu i zaciśnięciu uciska odpowiednie nerwy konia, powodując jego uspokojenie. Stosowana wówczas, gdy koń stwarza problemy lub jest niespokojny przy zabiegach weterynaryjnych, kiedy jego poruszenie może spowodować np. złamanie igły.
F:
flo- wstążka przyczepiana do ogłowia konia podczas dekorowania zwycięzców na zawodach konnych.
foula- jeden krok galopu konia.
H:
hacele- specjalne gwoździe wbijane do otworów znajdujących się na końcach podkowy, zapobiegające ślizganiu się konia na błotnistej lub trawiastej powierzchni. Mają różne długości w zależności od rodzaju podłoża.
hipoterapia- terapia konna dla ludzi niepełnosprawnych. Ma ona mnóstwo zalet, m.in. ciepło, które koń emituje korzystnie wpływa na rozluźnienie mięśni osoby leczonej. Hipoterapia wymaga spokojnego, odpowiednio wyszkolonego konia oraz instruktora z uprawnieniami.
hyrda- przeszkoda krosowa z krzewami, które stanowią górną granicę jej wysokości. Oddając skok koń może ,,przeczesać" nogami hyrdę.
K:
kaloszki- gumowe lub materiałowe ochraniacze na piętki konia zapobiegające ,,ściganiu się", czyli okaleczaniu tylnimi podkowami przednich piętek w ruchu. Zapobiega także zdejmowaniu przednich podków przez przydeptanie ich tylnymi, jeśli istnieje taka tendencja.
karuzela- maszyna, która ramionami kręcącymi się powoli w kółko prowokuje konia do ruchu naprzód; koń znajdujący się między jednym a drugim ramieniem porusza się luzem stępem.
kasztan- pozostałość po 4 palcu konia z czasów prehistorycznych. Widnieje jako niewielkie znamię po wewnętrznej stronie kończyn.
klaczka- źrebię klaczy, młoda klacz.
kłusak- koń o wybitnym kłusie przeznaczony do wyścigów kłusaków.
kros- próba terenowa konkurencji wkkw; konkurs rozgrywany w terenie ze stałymi przeszkodami.
kulbaka- siodło rajdowe, bardzo wygodne, przeznaczone do przemierzania długich dystansów na koniu.
L:
lonża- długa, ok. 10- metrowa linka przeznaczona do lonżowania konia, czyli poganiania go po okręgu.
lucerna- wysokobiałkowa trawa, cenna dla konia po wysuszeniu. Wspomaga trawienie.
Ł:
łykawość- nałóg koński polegający na opieraniu górnych siekaczy o twardą poręcz, żłób, itp., napinaniu mięśni szyi i połykaniu powietrza. Szkodliwy, praktycznie nieuleczalny i bardzo zaraźliwy nałóg.
M:
maneż- piaszczysty teren przeznaczony do jazdy konnej.
O:
obergurt- pas do lonżowania, służący do podpinania wodzy pomocniczych. Zakładany na konia jak popręg.
ogierek- źrebię ogiera, młody ogier.
okser- podwójna stacjonata.
opoje- wada urody końskich kończyn; podczas długiego stania w miejscu krążenie krwi zwalnia tempo, powodując zaleganie płynów i opuchliznę na nodze konia. Często występuje u koni po karierze sportowej, kiedy kończyny były poddawane nadmiernej eksploatacji.
ostrogi- sztuczna pomoc jeździecka; niewielkie metalowe zapinki wspomagające łydkę jeźdźca. Czasem nazywa się tak fragment odcinka stawowego kończyn (patrz artykuł: ,,Budowa konia").
owijki- bandaże stajenne trzymające ciepło kończyn po treningu, bądź treningowe, pomagające amortyzować wstrząs kończyn i odciążające ścięgna. Stosowane do rozgrzewki w konkurencji ujeżdżenia.
P:
palcat- krótki bacik korygujący pomoce jeździeckie z konia.
parkur- plac w przeszkodami montowanymi przeznaczony do konkurencji skoków.
pasaż- figura wyższych klas konkurencji ujeżdżenia, koń porusza się lekkim kłusem z wysokim akcentem i lekko naprzód.
piaff- podobnie jak pasaż, jednak bez ruchu do przodu; koń ,,zawiesza się" w miejscu. Jedna z bardziej skomplikowanych figur ujeżdżenia.
plastron- element dekoracyjny zawodników przypominający krawat. Obowiązkowy w czasie konkursu i dekoracji.
podkowiaki- gwoździe, którymi wbija się podkowy.
pony games- konkurencje sportowe dla kuców i dzieci.
R:
reining- jazda westernowa.
S:
sieczka z siana- 2-3 centymetrowe odcinki siana, najlepiej żytniego, poprawiające perystaltykę jelit u koni.
stacjonata- pojedyncza przeszkoda zbudowana z dwóch stojaków i zawieszonych na nich drągów.
sztylpy- skórzane ochraniacze na łydki jeźdźca.
T:
tkanie- nałóg koński polegający na przestępywaniu z konia znogi na nogę z jednoczesnym kiwaniem głową. Bardzo szkodliwy, eksploatujący i zaraźliwy nałóg będący wynikiem nudy konia.
trajler- przyczepa jedno- lub dwukonna służąca do przewożenia koni.
W:
wałach- wykastrowany samiec konia
wkkw- konkurs odgrywający się w 3 dni pod rząd, z których pierwszego dnia koń i jeździec prezentują umiejętności ujeżdżeniowe na czworoboku, w 2- para zmierza się z krosem (torem z przeszkodami naturalnymi i stałymi), 3 dnia natomiast z parkurem (prostokątnym placem z przeszkodami montowanymi). Jest to duży test wytrzymałości, posłuszeństwa i odwagi konia oraz jeźdźca.
wytok- system specjalnych pasków łączących wodze z popręgiem, zapobiegający zadzieraniu głowy konia do góry. Stosowany głównie do nauki jazdy i do skoków przez przeszkody.
Z:
zajeżdżanie- przystosowywanie konia do pracy pod siodłem.